اگر زمان از من غایب بود ، چگونه می توانم برای فرصت بعدی صبر کنم تا ببینم شما مشتاقانه منتظر نگاه کردن به صورت و لبخند خود هستید؟

اگر زمان از ما غایب بود ، چگونه می توانیم منتظر فرصت بعدی جمع شویم ، بنابراین منتظر صحبت در محل و محاکمه خود هستیم.

اگر فضا از شما غایب بود ، چگونه می توانید رقص بعدی را با هم رقم بزنید ، بنابراین مشتاقانه منتظر دانستن عبارات و صدای خوب خود هستید.

اگر فضا از ما غایب بود ، چگونه می توان مواظب بود تا مواضع بعدی جمع شود و مارپیچ شود؟

حتی اگر همه ما به زور در فضای خود محدود شویم و هرگز دوباره ملاقات نکنیم ، چه کسی می تواند انتظار ذهن ما را بگیرد؟
چه چیزی می تواند خیال ذهن ما را خراش دهد؟

همه نگرانی ها باید در یک روز دیگر راه حل ارائه دهند.
همه احساسات ترسیده باید به خاطر سهولت در یک ظهور دیگر داده شوند و پس از آن طوفان روزهای تعطیل را متوقف می کند.

همه ملاقات ها و زندگی بودن ، اما دانستن مرگ در یک روز دیگر ، یک بار در تمام طول زندگی ، باید به هرگونه حضوری ، اطراف ما تکیه کند ، اما شاید اگر حتی غیبت از هر جایی نبود ، چگونه می توانیم آرزو داشته باشیم که دوباره از یک شخص و یک جلسه دیگر دیدن کنیم؟

در اینجا باید آنجا باشد ، باید آنجا آنجا باشد ، اما هر زمان ذهن خودمان باید این جا و آنجا را حفظ کند ، هر یک مخصوصاً و در کنار هم گاه و بیگاه.
زیرا ، حتی اگر تهدیدهای آنچنانی به ما حمله کند ، هیچ چیز نمی تواند ایده خودمان را حتی در یک لحظه به فکر غیبت نابود کند ، اما فرصتی دیگر در حالی است که حضور دارد.

از این رو ، اگر برخی از امور سعی در انجام این کار با ما داشته باشند ، خارج از آبی ، احتمالاً آنها هرگز نمی توانند مانند ما با یکدیگر صحبت کنند و در صورت عدم انجام کاری مانند ما ، می توانند به ما حسادت کنند ، در صورت عدم انجام چنین کاری ، بسیار خوشحال!

(26 مارس. 2020)