فضایی توسعه یافته و مستقر همه ظاهر باید هدیه خدا که ظاهر می شود از جنبه های بسیار خودسرانه داده و تغییر و سپس همه این باید مدیریت شود تنها با تصادفي بودن که مطلق بلانت طبیعت می تواند تفسیر, تنها با خدا غیر منقول نگاه کنید.

خدا هیچ انگیزه به عنوان تنبلی به عنوان ما در هر مناسبت انجام, که طبیعت است تا جهانی مطلق, پس از آن احتمالا نگاه مطلق خدا ممکن است تجسم فضایی تمام طبیعت بوده است.

خدا اما یک بار تا به طور تصادفی چیزی که هرگز سازگار او عمل, که به هنگام تولد به جهان بود, و آن را در نتیجه و لزوما به ما داده.

اگر ما تعریف فقط مطلق هرگز از جمله هر گونه اتفاقی ، باید آن را نگاه مطلق به ما ، و هیچ کس است که نگاه و همچنین به عنوان خدا ، تنها خدا می تواند آن را داشته باشد.

از این رو, نگاه مطلق خدا هیچ تعصب و نه هیچ داوری ذهنی. فقط آن را باید همه حتی طبیعت فراتر, انصاف, یا عدالت, تنها خدا باید متعالی نسبت به هر چیز درست یا صالح باشد.

بدین ترتیب, لزوما نگاه مطلق خود را می تواند فقط فضای خود را از زمان تولد جهان به حال, این متوالی هرگز متوقف پی در پی پایدار این ظاهر به طور کامل آن را بالغ بر.

سپس ، لزوما باید آن را کاملا قطعی موضوع هستی شناختی ، و سپس آن را باید موضوع مطلق فراتر از همه ذهنیت فردی ما و یا همه به طور تصادفی در حال وقوع همه چیز در جهان است.

سپس, متعالی تمام این نگاه به عنوان مثال خدا باید خود را, و آن را هرگز نباید از این جهان از بین برود, هرگز در یک کشش.

این مراجعه کننده و تفسیر دیدگاه خدا را به عنوان نگاه انکار می کند همه منحصر به فرد و یا جمع ، و یا مطلق و یا موضوع ، و سپس آن را باید مطلق به عنوان واقعا به عنوان خدا هیچ خدایان ، در اصل.

همزمانی مطلق باید نگاه خدا باشد, و باید آن را به زمان همدردی ترین همکار برابر باشد, پس از آن همکار مطلق, بنابراین اجازه دهید آن را تعریف همکار.

پس لزوما خدا را به عنوان مطلق باید تنها همکار به همکار به زمان خود را چگونه می تواند ما آن زمان خود را در اطراف آن به بحث من در ارائه این بحث زمینه در این وبلاگ.
(برای ادامه)

(نوامبر. 28ام. 2020)