နောက်ဆုံးတော့,အသက်တာ၌အရာအားလုံးရုံပုဂ္ဂလဒိဋ္ဖြစ်ရပါမည်,မည်သည့်အတန်ငယ်မဟုတ်,သင်သိလား,ဒါမှမဟုတ်မသိရပါဘူး,ငါယခုအထိအဘယ်သူမျှမစိတ်ကူးရှိသည်,.
ဘွင်းဘွင်းပြောတာကဘယ်ဟာပျော်နိုင်၊မရွှင်နိုင်အကဲဖြတ်တာကိုမလိုချင်ဘူးဆိုတာပါ။လူသိရှင်ကြားမှတ်မိလောက်တဲ့တန်ဖိုးအမြင်ဟာကျွန်မအတွက်ဘယ်တော့မှမအသုံးချသင့်ဘူး။ဒီစိတ်ကူးကကျွန်မစိတ်ထဲမှာကြီးစိုးနေတယ်၊သိတယ်နော်၊ရှင်တို့နားမှာစိတ်ကူးမရှိဘူး။

အောင်မြင်စွာမဆိုတန်ဖိုးထားတဦးတည်းမှလုပ်နေတာသို့မဟုတ်မအဖြစ်ယခုငါပျော်ရွှင်ဖြစ်၏သို့မဟုတ်မ,စိတ်ကိုသို့မဟုတ်ခန့်မှန်းချက်အကဲဖြတ်ကြောင်း,သူ့ဟာသူအားဖြင့်မေးခွန်းငါကဘာလဲဆိုတာငါ့အသက်ကိုကနေဖယ်ထုတ်လိုက်,သင်တွေ့မြင်!

နောက်ဆုံးအနေနဲ့,သာဆိုကိုယ့်ကိုကိုယ်မှ,ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအချည်းနှီးသက်သက်ဖြစ်၏,ထိုခံစားချက်ရှိရမည်ဖြစ်ပါသည်,သင်သိလား. တစ်ခုတည်းသောဘာမှမကကြာသောအရာကိုဖြစ်နိုင်ပါတယ်,တစ်နည်းပြောရရင်တော့,မည်သည့်အရာကကိုယ့်ကြောင့်ကဲ့သို့ဖြစ်၏,အဘယျသို့ကပြု,အဘယ်အရာကိုဒါဖြစ်ပါသည်,သာအရာဒါသဘာဝကျတဲ့ကဏ္ဍဖြစ်နိုင်ပါတယ်.

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ,အမှန်တကယ်အမှန်တကယ်သာအဘယျသို့ကမဟုတ်ရင်ဖြစ်သင့်သောအရာကိုဖြစ်သင့်,ဒါကြောင့်ဘာမှမဖြစ်ရပေမယ့်သာကဘယ်သူ့ကိုမှဖို့သဘောပေါက်မှာဒါခက်ခဲတဲ့ဖြစ်နိုင်ပါတယ်ဖြစ်ခြင်း.
ဒါကိုသိပြီးဒီစိတ်ကူးကိုအရမ်းကြမ်းတဲ့ကွာဟချက်ထဲမှာလုပ်ဖို့ပါ။ဒါကိုမေးရာမှာဘယ်သူမဆိုညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရမယ်၊ဒါကောင်းတာလုပ်နိုင်၊မလုပ်နိုင်၊ဒီခံစားချက်နဲ့ရိုက်ချက်သာကျွန်မအတွက်ကျန်ခဲ့နိုင်တာပါ။

ဟုတ်တယ်၊အဲဒီကွာဟချက်၊တစ်ချို့ကသိပ်ပြီးတော့စိတ်မချမ်းမြေ့စရာမကောင်းတဲ့မနာလိုမရှုစိမ့်တဲ့စိတ်ရဲ့စုတ်ချက်တွေ(သို့)တစ်ချို့ကစိတ်ပျက်စရာမကောင်းတဲ့စိတ်ရဲ့စုတ်ချက်တွေ(သို့)တစ်ချို့ကစိတ်ပျက်စရာမကောင်းတဲ့စိတ်ရဲ့စုတ်ချက်တွေ(သို့)တစ်ခုခုကိုနောင်တမရအောင်မဖြေရှင်းနိုင်ဘူးဆိုတဲ့အချက်ဟာကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာအချိန်မရွေးကျန်ခဲ့မှာသေချာတယ်။ကျွန်တော်မျှော်လင့်ချက်ကိုစွန့်လွှတ်ပြီးပြီ။ဒါပေမဲ့တစ်ပြိုင်နက်တည်းပြုံးနေတဲ့ခံစားချက်ကအချိန်မရွေးစိတ်မှာကျန်ခဲ့မှာ။သဲလွန်စတစ်ချို့ကိုစိတ်ထဲကျန်ခဲ့မှာ။အချည်းနှီးပဲ။ဒီတော့အခြေခံကျကျမှတ်ထားပေမဲ့အခြားတစ်ဘက်မှာတော့၊နောက်တစ်ယောက်ကဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျကျနဲ့ဒီရှုထောင့်ကိုစောင့်ကြည့်နေတယ်။, စိတ်ပျက်စရာကောင်းလောက်အောင်ဟာသဆန်ပြီးရင်နင့်ဖွယ်ကောင်းတဲ့အဖြစ်မှန်ဟာအချိန်မရွေးကျွန်မကိုအတည်ပြုရာမှာသိသာစွာမြင်နိုင်ပါတယ်။ဒါကိုကျွန်မကိုယ်ကျွန်မတလေးတစားနဲ့လှောင်ပြောင်ရင်းဖြင့်၊နောက်တစ်ခုကတကယ်ပဲဒါကိုပြောင်းလဲစေချင်တာပါ၊သို့ပေမဲ့နောက်ထပ်ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မဒါကိုဒီအတိုင်းပဲကျန်စေချင်တာပါ။

သိသာထင်ရှားစွာပဲဘယ်သူမဆိုကိုယ်တိုင်ဖြစ်ခြင်းဟာအတော်လေးထူးခြားပြီးအသိစိတ်ဟာလူမှုရေးကဏ္ဍမှာတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းပါဝင်တာပါ။ အဲဒီနောက်မှာအတိုင်းအတာတစ်ခုအထိတရားဝင်၊လက်တွေ့ကျကျအမည်မဲ့တဲ့အမည်မဲ့ပေမဲ့၊ကျွန်မအတွက်သိပ်ကိုသနားကြင်နာလွန်း၊အားပြိုင်လွန်း၊အားပြိုင်လွန်း၊တချိန်တည်းမှာပင်၊ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မအဲဒီလိုလှောင်ပြောင်မှုကိုကြည့်နေတာကိုဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျကျမြင်ရင်းရှောင်တိမ်းနေသူတစ်ယောက်ပါ။

ဒါပေမဲ့ဖြစ်လောက်တာကကိုယ်တစ်ယောက်ထဲနဲ့တော့ဘာမှတိုးတက်မှုမရှိဖူးဆိုတာပါပဲ။ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအရမ်းချီးကျူးတယ်၊အရမ်းရည်မှန်းချက်ကြီးတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပျော်အောင်နေတယ်။နည်းနည်းတော့နလန်ထူလာတယ်။
သို့သော်,မည်သည့်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မဆိုအခြားကိုယ့်ကိုယ်ကိုမဆိုရန်ငြိုးရှိသည်ဘယ်တော့မှနိုင်ပေမယ့်တပြေးညီအတူတကွသဟဇာတမ,သင်သိလား!

နောက်ဆုံးမှာအဖြေတစ်ခုမှကျွန်မဆီတင်သွင်းလို့မရနိုင်တော့ပါ။ပြီးတော့ဒါကိုကျွန်မကြည့်ရုံသာကြည့်နေရုံ၊ထိခြင်း၊ဆက်သွယ်ခြင်းမဟုတ်ဘူးဆိုရင်ပြဿနာမရှိပါဘူး။ အရက်တွေကိုရှောင်ကြဉ်ခြင်းကိုချိုးဖျက်ခြင်းအခြားမည်သည့်ရွှင်လန်းမှုမဆိုငါလုပ်ခဲ့တဲ့အကျင့်လိုပဲကျန်ခဲ့နိုင်တယ်။ဒါပေမဲ့တစ်မူထူးတဲ့စိတ်အော်သံတွေပဲပေါ့။သင်ဟာဘယ်တော့မှအလိုမကျဘူး။လုံးဝလုံးဝအလိုမကျဘူး။ဒါပေမဲ့လုံးဝဥဿုံဘယ်တော့မှအလိုမကျဘူး။ဒါပေမဲ့လုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံလုံးဝဥဿုံ။
(ဆက်ရန်)

နိုဝင်ဘာ 27. 2021