Ποτέ δεν θα σε πλασματικό κόσμο.

Ποτέ δεν είχαμε προσκολληθεί σε απεικονισμένη όψη, αλλά μόνο εξαιτίας αυτού, θα μπορούσαμε να το απεικονίσουμε τόσο πολύτιμα.

Όλοι βασίζονται στην επιβίωση σε αμοιβαία ακαταμάχητη ανομοιογένεια.

Όλοι είμαστε αμοιβαία σε συγκεκριμένες συνθήκες με την ηλικία στη διάρκεια ζωής,την ανυψωμένη περιοχή ή έτσι στο περιβάλλον.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να αντιμετωπίσουμε πραγματικά ενσωματωμένη κατάσταση.

Το ιδανικό, η ιδεολογία, η δικαιοσύνη, η καθημερινή μας πραγματικότητα. Γιατί ποτέ δεν θα παίρναμε λέξεις και έννοιες στη σκέψη.

Ο λόγος θα μπορούσε να συμπεράνει τον Θεό, έτσι δεν είναι;

Ωστόσο, πώς θα μπορούσαμε να έχουμε λάβει λόγο;

Πώς θα μπορούσε να μας δοθεί ο κόσμος μας, η ύπαρξη, ο χρόνος;

Πώς θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε την πρόνοια;

Τι σημαίνει αυτό, η προσωπική μας πραγματικότητα;

Μόνο μία αλήθεια δίνεται σε κανέναν. Αυτός είναι ο θάνατος μιας άλλης ημέρας.

Ο χρόνος μας εξαρτάται από τη θνησιμότητα.

Αυτός ο απόλυτος νόμος μας κάνει συχνά αναλώσιμη πραγματικότητα. Ο καθένας πρέπει να είναι σε εγρήγορση στην παρατήρηση κάθε κίνηση στον κόσμο. Μερικά μυαλά θα μπορούσαν να πάνε τόσο καλά, άλλα δεν θα μπορούσαν να το κάνουν.

Σε τι πρέπει να θεωρούμε τόσο ζωτικής σημασίας; Νομπλ; Άγιος; Σου θυμίζει κάτι;

Μόνο αυτές οι ακανόνιστες ερωτήσεις δίνονται, αλλά διαφορετικά δεν απαντούν.

Ιουν. 1ος. 2021